نوشتن چقدر دلم برایت تنگ شده چقدر این درد با این دل خو گرفته و چنین دلی چقدرلایق باختن و تکه تکه شدن است. از اولین شبهایی که شروع به نوشتن کردم یاد تو آمد کمرنگ شده بودی اما بودی وقتی ادامه پیدا کردنزدیک تر آمدی و ماندی و نمی دانی گاهی که در چاه ناتوانی سقوط میکنم وقتی در هراس معلق بودن دست و پا میزنم چقدر از خودم و تو بیزار می شوم. حالا بیشتر هوای نوشتن می کنم. شاید کمی از باردرد سبک تر شود کسی هم هست که بخواند کسی که مرا باور کرده و آن روی سکه ام را دیده است نمیدانم مگر ممکن است تو ندیده باشی؟ بهرحال حالا که شروع کرده ام و نمی دانم چرا و تا کجا؟ اما به این می خندم که باز هم این تویی که نمی شنوی و نمی خوانی و این دور باطل دوست داشتن ؟............... برایت نوشته بودم: «برای دوست داشتن دو قلب لازم است قلبی که دوست بدارد قلبی که دوستش بدارند.» و قلب من دوست داشت و دوستش نداشتند و تو تنها شعر را دوست داشتی راوی شعر را از یاد بردی و آن قلب هم چنان دوست داشت.