be yaade kasi

مرا ندیدی چگونه در انتظار رسیدن خورشید روزها یم را بر طناب دلتنگی آویخته ام سالهای بارانی بر من آرامش باریدند, مه صبحگاهی لطافت را به من آموخت و مهر را در سخاوت درختان سر سبز دید م . من با اندوخته ای از آسمان و زمین شهرم تو را دیدم تو بر دورترین قله ها ایستاده بودی و خبر از من نداشتی که هر لحظه با موج عشقم بر دیواره سنگی روحت نقش محبت می کشید م آن روزها زمانه شیدایی بود و خبر از سنگ نداشتم که آب را به نگاه خود می شکند و انچه بر او نمی ماند یاد دریاست نه آوازم را شنیدی نه دستانم را به چیزی گرفتی مرا به هیچ گرفتی که نمی دانستم نقش محبت رابر سنگ با آب نمیکشند که به دشنه می کنند .تقدیر دریا پریشانی است سرمست رفتن و شکسته باز آمدن.به سرنوشت مرا ببخش که سرانجام گریز از آن جز ناکامی نیست.